Mijn herstelverhaal.

Ik zal eerst even vertellen hoe ik bij de psychiatrie terecht gekomen ben.

Ongeveer in 2003 ben ik in het ziekenhuis opgenomen met verdenking van een herseninfarct, na alle onderzoeken bleek dat ik lichamelijk niets mankeerde maar toch was ik aan de linkse kant geheel verlamd. Toen vroegen ze aan mij of ik naar de Paaz wilde omdat ze dachten dat het psychisch was. Op de Paaz aangekomen ben ik voor het eerst met Psychische klachten in aanraking gekomen. Dit kon ik niet rijmen want hoe kan ik nu een verlamming faken.

Op de Paaz was ik naar plusminus 12 weken weer aan het lopen zonder verdere ondersteuning van hulp middelen nodig te hebben..

Nu begon mijn probleem pas echt, de beerput was geopend. Na de Paaz ben ik bij de bethaniestraat terecht gekomen, en daar werd mij verteld dat ik ADHD, CONVERSIES, DEPRESIEF en EETVERSLAVING heb. Toen ging er bij mij een lampje branden, toen kon ik ineens heel veel verklaren.

En nu dan mijn HERSTELVERHAAL:

Op de Paaz had ik nergens zin in, op een gegeven moment zei ik tegen Chantal (mijn vrouw) dat ze bepaalde aftershave en kleren mee moest brengen, ik vond ineens dat ik weer mocht zijn. Ik ging ook serieuzer naar de therapie die ik zelf nuttig vond. Rond de kerst ben ik met ontslag gegaan.

In 2005 ben ik bij de bethaniestraat terecht gekomen. Dit heeft zolang geduurd doordat ze mijn papieren tot twee keer toe zijn kwijt geraakt. Dit heeft mij geen goed gedaan, maar waar mensen werken worden fouten gemaakt. Mijn SPV’er heeft toen mij door gestuurd naar de psychiater, deze heeft toen ontdekt wat ik mankeerde en daarna zijn er veel dingen bij mij op zijn plaats gevallen. We zijn mijn behandeling begonnen met eerst de depressie aan te pakken, daarna de adhd en als laatste mijn eet stoornis.

Door de diagnose kon ik veel dingen van vroeger plaatsen. Ik kon geen aandacht houden bij een ding, ik kon niet stil zitten, ik kon in de ogen van een ander niets daardoor heb ik een muur opgetrokken zodat ze mij niet meer zeer konden doen. Ik ben me anders gaan gedragen dan ik werkelijk ben. Ik werd erg agressief en gaf gauw een grote mond, dit werd alleen maar erger naarmate ik ouder werd. Ik ben toen gaan gokken en gaan drinken waardoor ik dus vaak in de problemen ben gekomen. Nu heb ik door cursussen en therapie langzaam gaan ontdekken wie ik werkelijk ben. Dit gaat met 5 stappen vooruit en 4 stappen achteruit. Steeds kwam ik daardoor in de knoei met mezelf. Toen ik accepteerde dat het met kleine stapjes vooruit moest gaan ben ik steeds opzoek gegaan naar doelen die voor mij belangrijk en haalbaar zijn zo dat ik niet iedere keer weer teleurgesteld in mezelf was. Ook door veel te praten met mensen die ook zo iets hebben mee gemaakt en mij begrijpen wist ik dat ik niet alleen ben, hier heb ik veel moed uit gehaald.

Peter Voogt